Τι πίστευαν για τον αυνανισμό, οι γιατροί στην Ελλάδα, το 1927

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποια ήταν η άποψη των ιατρών στις αρχές του προηγούμενου αιώνα τόσο για τις ερωτικές επαφές, όσο πολύ περισσότερο για τον αυνανισμό;
 Σας παρουσιάζουμε σήμερα το βιβλίο ενός Έλληνα ιατρού που εκδόθηκε το 1927 και το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το “απόλυτο εγχειρίδιο για τον αυνανισμό”.
 Κρίνοντας εκ των υστέρων η επιστημονική κοινότητα φυσικά θα διαφωνεί με τα γραφόμενα, αλλά έχει ενδιαφέρον να δούμε τι πίστευαν οι γιατροί τότε.
 Το βιβλίο έχει τίτλο: “ ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ- κίνδυνοι- προφύλαξις- θεραπεία.
Μελέτη κοινωνική δια γονείς, δασκάλους και νέους”. Διαβάστε το με την ορθογραφία της εποχής...
 Διαβάζουμε λοιπόν ότι το βιβλίο έχει ημερομηνία έκδοσης: “Αθήναι 1927, και εκδόθηκε από τα τυπογραφικά καταστήματα των αδελφών Γεράρδων στην οδό Νοταρά 15”.
 Στην πρώτη σελίδα διαβάζουμε και λίγα λόγια για τον συγγραφέα του που είναι: “Διευθυντής του περιοδικού ΥΓΕΙΑ, ιατρός Μ. Μωυσείδης αντεπιστέλλον μέλος της Μαιευτικής και Γυναικολογικής Εταιρίας Παρισίων και της Γαλλικής εταιρίας της Ευγονικής”
Αντί προλόγου ο ιατρός έχει αντιγράψει τα λόγια του Fournier, περί αυνανισμού: “Από όλα τα πάθη που μαστίζουν και ατιμάζουν την ανθρωπότητα, ο αυνανισμός είνε ίσως το πλέον επίμονον και ασφαλώς το πλέον επονείδιστον”.
Και στη συνέχεια ο ίδιος ο ιατρός προλογίζει: “ Κανείς δεν αγνοεί την έπονείδιστον έξιν, η οποία αριθμεί θύματα εις όλας τάς κοινωνικάς τάξεις, και μεταξύ ατόμων τά όποια παρουσιάζουν τά πλέον ευνοϊκά προσόντα διά νά ευδοκιμήσουν και να ώφελήσουν τήν κοινωνίαν.



Την έξιν αυτήν καταδικάζει όχι μόνον ή θρησκεία και ή ηθική αλλά και ή επιστήμη.” Το βιβλίο του ιατρού συνεχίζει δίνοντας τον ορισμό του Αυνανισμού.
Διαβάστε: “ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ εΐνε ή βδελυρά και όλεθρία συνήθεια, καθ’ ήν τά εξω γεννητικά όργανα ερεθίζονται τεχνητώς εϊτε διά τής χειρός, είτε δι’ εργαλείων, είτε απλώς διά τής φαντασίας έπι σκοπώ γενετησίου διεγέρσεως ή καί ικανοποιήσεως τής γενετησίου ορμής.
Συνώνυμα πάμπολλα έχουν δοθεί κατά καιρούς εις την λέξιν «αυνανισμός». Ελληνιστί είναι γνωσταί αι λέξεις «δέφεσθαι» των αρχαίων, και «μαλακία» των εκκλησιαστικών συγγραφέων.”
Και μετά τον ορισμό του “αυνανίζεσθαι” ο γιατρός εξηγεί τα είδη του αυνανισμού. Τα διαχωρίζει λοιπόν σε: “Τον ύλικόν ή σωματικόν (διά των χειρώ.ν ή δι’ εργαλείων). Τον ήθικον ή ψυχικόν, και τέλος τον μικτόν (σωματικόν καί ψυχικόν).” και συνεχίζει: Τό τρίτον είδος είνε τό συνηθέστερον καί συχνότερον.
 Ώς επί τό πλεΐστον, ό αυνανισμός είνε ταύτοχρόνως σωματικός καί ψυχικός. Ό αυνανισμός καλείται ψυχικος όταν ό γενετήσιος ερεθισμός λαμβάνη χώραν μόνον δι’ ΰπερδιε- γέρσεως τής φαντασίας μέ εικόνας αίσχράς, ή αναγνώσματα άνήθικα, ή θεάματα απρεπή, ανευ έπιψαύσεων επι των γεννητικων οργάνων.
Έπι τοϋ ψυχικού αυνανισμού, ό όποιος είνε ΐσως ο πλέον επιβλαβής αλλά επίσης και ό σπανιώτερος, λαμβάνει χώραν μία υπέρμετρος έργασια τής φαντασίας.
 Σπατάλη νευρικής ουσίας και μεγίστη νευρική και ψυχική εξάντλησις συνοδεύουν συχνά την μορφήν αυτήν του αυνανισμού. Ό ψυχικός αυνανισμός παρατηρεϊται συνήθως εις νευρασθενικούς υψίστου βαθμού.” Και ο γιατρός εξηγεί το πως γίνεται ο αυνανισμός:
“Έάν έξετάσωμεν τον αυνανισμόν μερικώς, διακρίνομεν δύο μορφάς: Τον κατά μάνας (ή μονήρη), και τον αμοιβαίον.
Ό αμοιβαίος εινε πιό ολέθριος από τον μονήρη, τόσον ενεκα τής ηθικής διαφθοράς, τήν οποίαν συνεπάγεται, όσον καί ενεκα των προκλήσεων, αι οποΐαι δημιουργούν τεχνητώς επανειλημμένος γενετησίους άνάγκας.”
 Μετά εξηγεί ότι τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες μπορούν να αυνανιστούν, με μια μικρή διαφορά: “Γενικώς δυνάμεθα νά παραδεχθώμεν ότι εις τό άρρεν φΰλον ό αυνανισμός είνε πλέον πρώιμος και πλέον διαδεδομένος παρά εις τό θήλυ.
Ό λόγος εΐνε ότι ή γενετήσιος αΐσθητικότης αναπτύσσεται πολύ βραδύτερον εις τό γυναΐκεϊον φΰλον.”



Σειρά στο βιβλίο έχουν οι ηλικίες. Ο γιατρός Μωυσείδης χωρίζει τις ηλικίες σε 3 κατηγορίες και γράφει: “ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ (από 0 — 6 ετών). — Κατ’ αρχήν θα ενόμιζέ τις ότι κάποια διανοητική ή τουλάχιστον σωματική ανάπτυξις εινε απολύτως αναγκαία διά την άφυπνισιν του γενετησίου ενστίκτου, καί θά έθεώρει άκατανόητον τήν έμφάνισιν τοΰ αυνανισμου είς τόσον τρυφεράν ηλικίαν. Δυστυχώς παρατηρήσεις διάσημων παιδιάτρων (Neter και άλλων) βεβαιοΰν κατά τρόπον άδίαμφι- σβήτητον ότι μία ένστικτος ίκανοποίησις τοΰ γενετη­σίου πόθου σύμφωνα με τάς αΰνανιστικάς μεθόδους (αυνανισμός έν σμικρογραφία) μπορεϊ νά παρατηρηθή, ούχι πολΰ σπανίως, κατά τήν πρώτην και δευτέραν παιδικήν ηλικίαν. Ή μικροτέρα ηλικία εις ην παρετηρήθη ό αυνανισμός εινε η τών 5ου, 11ου καί 13ου μηνών. Ό τρόπος τοΰ αυνανισμού κατά την ηλικίαν αυτήν συνίσταται εις κινήσεις καί προστριβάς τών μηρών πρός άλλήλους ή καί έπιψαυσεις τών γεννητικών οργάνων διά τών χειρών. 'Ως πρός τήν αΐτιολογί'αν τής καταστάσεως αυτής διετυπώθησαν διάφοροι γνώμαι. Τινες αποδίδουν αυτήν είς μίαν κληρονομικήν ελαττωματικότητα τοΰ νευρικοϋ συστήματος. ’Άλλοι πάλιν, οί περισσότεροι, θεωρούν ώς υπευθύνους, παθήσεις τής υποφύσεως, τών εσω έκκριτικών αδένων, πρωιμότητα γενετήσιον ανώμαλον, δερματικά; παθήσεις των γεννητικών οργάνων.

ΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ (από 6 — 12 ή 14 ετών).— Κατά την περίοδον αυτήν τό πάθος τοΰ αυνανισμού κάμνει τάς μεγαλειτέρας προόδους. ’Εδώ τον κύριον ρόλον παίζουν ή μ ΰ η σ ι ς καί ή μ ί μ η σ ι ς. Άληθιναί έπιδημίαι αυνανισμού παρετηρήθησαν εις λύκεια καί οικοτροφεία. Τά σχολεία, οίασδήποτε φύσεως καί άν ήναι, παρουσιάζουν δυστυχώς τό πλέον κατάλληλόν έδαφος διά την «ανάπτυξιν τοΰ βδελυροΰ πάθους. Ή σχολή διά τοΰ παραδείγματος καί τής ψυχικής μολύνσεως ύποβοηθεϊ τά μέγιστα την διάδοσιν τοΰ αυνανισμοϋ. Κατά τήν γνώμην ολων τών συγγραφέων ή μεταξύ 12ου καί 14ου έτους περίοδος είνε ή πλέον επικίνδυνος καί αριθμεί τά περισσότερα θύματα.

ΝΕΑΝΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ (από 14—20 ή 24 ετών).— Κατά τήν περίοδον αυτήν ό αριθμός τών αύνανιστών είνε ακόμη αρκετός, δεικνύων κάποιαν έλάττωσιν μετά τό 18αν ετος. Αι συνέπειαι τοΰ πάθους κατά τήν περίοδον αυτήν δεν είνε βεβαίως τόσον όλέθριαι, όπως κατά τήν παιδικήν καί τήν σχολικήν, ουχ’ ήττον παρατηρούνται, βλαβαι ψυχικά! καί σωματικοί αρκετά σοβαραί.

ΩΡΙΜΟΣ ΗΛΙΚΙΑ (από 24 — 50 διά τούς άνδρας, καί 20 — 40 διά τάς γυναίκας). — ‘Επίσης κατά την περίοδον αυτήν ό αυνανισμό; αριθμεί αρκετά θύματα. Δυστυχώς υπάρχουν άνδρες και γυναίκες, οι όποιοι και μετά τον γάμον ετι παραδίδονται εις τον αυνανισμόν. Ή χρήσις οίνοπνενματωδών ποτών ύποβοηθεϊ την κακήν εξιν.

ΓΕΡΟΝΤΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ. — Και κατά την ηλικί­αν αύτήν παρατηρούνται, αν και σπανίως, περιπτώ- σεις αυνανισμού.” Στη συνέχεια γίνεται ο διαχωρισμός των επιπτώσεων του αυνανισμού. Οι επιπτώσεις χωρίζονται σε σωματικές και σε ψυχικές. Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία που αφορά τα παιδιά των αυνανιστών, τα οποία: “έρχονται εϊς τόν κόσμον μέ νεϋρα άδυνατισμένα καί ως εκ τούτου είναι λίαν επιρρεπή εις τόν αυνανισμόν.” Και συνεχίζει: “ ’Από τά αισθητήρια όργανα απειλούνται ιδίως οι οφθαλμοί· άλλ’ επίσης έκ μέρους τών ωτων, τής οινός, τής γλώσσας αναφαίνονται ενίοτε διαταραχαί, ώς επί τό πλεϊστον νευρικής φύσεως.

ΟΠΤΪΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ. Τάς σχέσεις τοΰ αυνανισμού πρός τάς οφθαλμικά" νόσους έμελέτησεν ιδίως ό Γερμανός όφθαλμολόγος Colm. Βλάβαι ποικίλαι παρετηρήθησαν ώς συνέπειαι τοΰ αυνανισμού. Έ ρ ε θ ι σ μ ο ί, ξ η ρ ο ι κ α τ ά ρ ρ ο η. καί φλογώσεις του επιπεφυκότος, φωτοφοβίαι όναφερονται ως αποτελέσματα τοΰ αυνανισμού. Ό ξηρός κατάρρους τοΰ έπιπεφυκότος, ο όποιος συνίσταται είς κάψιμο καί πίεσιν είς τά μάτια μέ έλαφράν έρυθρότητα τοΰ βλενογόνου, άλλα χωρίς εκκρισιν, παρατηρεΐται Ιδίως είς νεάνιδας και δεν υποχωρεί εάν δεν έκλειψη τό πάθος. Αί διαταραχαι τής ευαισθησίας, προ παντός ή υπερευαισθησία προς τό φως, ή φωτοφοβία, ο βλεφαροσπασμός, συχνά συνοδευόμενα μέ διεύρυνσιν και ακινησίαν τής κόρης, εις μάτια αντικειμενικώς τελείως ακέραια και είς ατομα, ών ή ήλικία μπορεΐ νά δώση ύπονοίας περί αύνανισμοϋ, εΐνε πάντοτε ύποπτα.

ΑΚΟΥΣΤΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ. Παρατηρούνται υπεραισθησία ακουστική, συριγμοί ώτων, πόνοι χωρίς άνατομικήν βάσιν.

ΠΕΠΤΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ. Αί διαταραχαι τής πέψεως επί αύνανισμοϋ δεν εΐνε σπάνιαι. Έν αρχή παρατηρεΐται μία υπερβολική όρεξις, ένα είδος βουλιμίας. Οι νεαροί αύνανισταί κατατρΰχονται συνήθως από μίαν πείναν σχεδόν άκόρεστον καί προσλαμβάνουν ποσότητα τροφών ύπερβολικήν. Δυστυχώς ή άνάπτυξίς των δεν συμβαδίζει μέ την ΰπερσίτισιν πού κάμνουν. Μετά πάροδον ολίγου χρόνου αναφαίνονται δυσπεπτικαί διαταραχαι, αί, πέψεις εΐνε δυσχερείς καί βραδεϊαι, παρατηρούνται συσπάσεις τοΰ στομάχου, βάρος, χαύνωσις, μετεωρισμός, εμετοί, δυσκοιλιότης εναλλασσόμενη υπό διαρροϊας. Εις τό γυναικειον φύλον παρατηρούνται ιδίως έντονοι σπασμοί τού στομάχου καί κολικοί.

 ΆΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ. Ό αυνανισμός επιφέρει συχνά αποτελέσματα ολέθρια επί των οργάνων τής φωνής καί τής αναπνοής. Επηρεάζεται ή άνάπτυξις τοΰ φωνητικού οργάνου και ή εντασις καί ποικιλία των ήχων. Εις μερικούς αύνανιστάς παρατηρεΐται άλλοίωσις τοΰ λόγου, διαδοχή ήχων άναρθρων, μία ασυμφωνία. Εις άλλους αδυναμία τής φωνής, βράχνιασμα, ξηρός βήξ. Ένίοτε άναφαίρεται τελεία απώλεια τής φωνής, (αφωνία). Εις τά ατομα τά οποία παραδίδονται είς αυνα­νισμόν συχνά παρατηρεΐται μία ατελής άνάπτυξις τον θώρακος- ή παραμικρά άσκησις καθιστά τήν αναπνοήν δΰσκολον καί ταχεΐαν, καί κίνησις κάπως βιαία προκαλεΐ λαχάνιασμα.

 ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ Ό αυνανισμός έπιδρά ολεθρίως επί τοΰ κυκλοφορικού συστήματος. Παρατηρούνται παλιοί, στενοκαρδία, ταχυκαρδία, πόνοι πρσκάρδιοι μέ αίσθημα πιέσεως, άγχος καρδιακόν.” Το βιβλίο όπως είπαμε απευθυνόταν τόσο σε γονείς όσο και σε δασκάλους και νέους. Απόψεις και πεποιθήσεις μιας άλλης εποχής...

 πηγή : www.iatropedia.gr