Πάνω τη συζήτηση ο φίλος της της ανέφερε μια δικιά του φίλη, μια γυναίκα προερχόμενη από μεσοαστική οικογένεια, με κολλεγιακή μόρφωση και καλή σχέση με τους γονείς της, που είχε επιλέξει να γίνει πόρνη. Δε μπορούσε να εξηγήσει σαφώς τί την οδήγησε σ' αυτή την επιλογή, αλλά πίστευε ότι η πορνεία πρέπει να είναι νόμιμη, και την ενοχλούσαν οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι κάθε γυναίκα που κάνει αυτή τη δουλειά είναι θύμα και αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Η Kelly είχε την ευκαιρία να προβληματιστεί ακόμα περισσότερο όταν διάβασε ένα κείμενο στο περιοδικό Slate σχετικά με τις πόρνες στην Καμπότζη. Ο αρθρογράφος έδειχνε ότι στη χώρα αυτή της Νοτιοανατολικής Ασίας οι περισσότερες νεαρές γυναίκες δεν έχουν άλλες επαγγελματικές επιλογές πέρα απ' το να δουλέψουν για βιομηχανίες ένδυσης και να γίνουν πόρνες - περισσότερες απ' αυτές φαίνεται να πιστεύουν ότι η δεύτερη είναι η καλύτερη επιλογή.
"Και ποιά είναι η σύγκριση των αμοιβών μεταξύ των δύο; ", γράφει. "Οι υφαντεργάτριες βγάζουν περίπου 33 cents την ώρα, λιγότερο από οπουδήποτε αλλού εκτός απ' το Μπαγκλαντές. Ακόμα και με σημαντικές υπερωρίες, τα μηνιαία τους έσοδα δεν ξεπερνούν τα 80 δολάρια. Οι εργαζόμενες έρχονται στις δουλειές τους πολλές φορές από χωριά που είναι πολλές ώρες μακριά ή στοιβάζονται ανά 4 ή 5 σε παράγκες ακριβώς έξω απ' τα εργοστάσια. Σύμφωνα με μελέτες διεθνών οργανισμών οι εργάτες και οι εργάτριες σε εργοστάσια ρούχων σπάνια καταφέρνουν να αποταμιεύσουν χρήματα. Πέρα από σύντομο διάλειμμα για φαγητό δουλεύουν όλη μέρα και δουλεύουν τόσες πολλές ώρες που βλέπουν λίγο το φως της μέρας. Οι χώροι εργασίας είναι ζεστοί και θορυβώδεις με τους συνεχείς θορύβους των μηχανών να κάνουν αδύνατη κάθε συνομιλία μεταξύ τους. Υπόκεινται σε αυστηρούς εργατικούς κανόνες (ζητάνε άδεια ακόμα και για να πάνε στην τουαλέτα), πιέζονται να έχουν υψηλότατη απόδοση και αντίθετα απ' ό,τι πιστεύεται για την Καμπότζη, ολοένα και αυξάνεται ο αριθμός των εργαζομένων εκεί που δουλεύουν με βραχυπρόθεσμες συμβάσεις εργασίας που τους στερούν βασικά εργατικά δικαιώματα".
Μετά είναι η πορνεία: οι εργαζόμενες σε μπαρ-οίκους ανοχής δουλεύουν κι αυτές πολλές ώρες - συνήθως από αργά το απόγευμα μέχρι τις 2 μετά τα μεσάνυχτα - αλλά τρώνε τουλάχιστον ένα γεύμα στη δουλειά, κάνουν παρέα με φίλους και βλέπουν τηλεόραση όταν δεν έχει πολλή δουλειά. Μερικές και σε καμία περίπτωση όλες κάνουν σεξ με πελάτες, και είναι ελεύθερες να αρνηθούν "προτάσεις" (αν και όταν τις αποδέχονται αυξάνονται κατακόρυφα τα κέρδη τους).
Ο συγγραφέας του άρθρου τονίζει στη συνέχεια ότι δεν ισχυρίζεται ότι η πορνεία είναι μια θαυμάσια επιλογή για τις γυναίκες της Καμπότζης. "Το HIV είναι ένα προφανές ρίσκο γι' αυτές και επίσης είναι εκτεθειμένες σε βίαιες συμπεριφορές πελατών, αστυνομικών και "κέντρων αποκατάστασης". Η πορνεία, όπως ακριβώς και η δουλειά σε εργοστάσιο, είναι αδιέξοδη επιλογή. Όταν οι γυναίκες μεγαλώσουν είτε βρίσκουν κάτι άλλο να κάνουν, είτε μετακινούνται απ' τα μπαρ στους δρόμους... Γίνονται οι εκδιδόμενες αντικείμενο εκμετάλλευσης; Απολύτως. Αλλά το ίδιο και οι εργάτριες σε εργοστάσια. Όταν ήμουν στην Καμπότζη το 2009 για ρεπορτάζ πάνω στη βιομηχανία ένδυσης, εξέτασα το εταιρικό προφίλ μιας εταιρείας που παρήγαγε t-shirts, παντελόνια και φούστες για φίρμες όπως η Aeropostale και η JCPenney. Έλεγε ότι 1000 εργαζόμενοι και εργαζόμενες παρήγαγαν 7,8 εκατομμύρια τεμάχια το χρόνο. Αν κάθε κομμάτι πωλείται στη λιανική 25 δολάρια, κάθε εργάτης/-τρια έχει συνεισφέρει περίπου 195.000 δολάρια το χρόνο στην αγορά λιανικής και έχει πάρει ως αμοιβή 750 δολάρια το χρόνο μαζί με τις υπερωρίες".
Πράγματι το άρθρο δεν παρουσιάζει την πορνεία σαν μια θαυμάσια επιλογή καριέρας, αλλά περισσότερο δείχνει ότι η δουλειά στο εργοστάσιο μπορεί να είναι πιο απάνθρωπος τρόπος να βγάλεις λεφτά.
Διαβάζοντάς το, η Kelly ξανασκέφτηκε το θέμα και καταλήγει σε ενδιαφέροντα ερωτήματα. Μήπως η πορνεία ενοχλεί πολλούς από μας επειδή προβάλλουμε σ' αυτούς που την εξασκούν τη δική μας σεμνοτυφία; Αν ήταν νόμιμη - πράγμα που θα σήμαινε ότι οι εκδιδόμενες θα προστατεύονταν καλύτερα και οι πελάτες θα ήταν αναγκασμένοι να κάνουν ασφαλές σεξ - θα τη βλέπαμε διαφορετικά;
Αν ο κίνδυνος για άσκησης βίας στις πόρνες εξαλειφόταν και νόμοι/κανόνες εξασφάλιζαν το ασφαλές σεξ, θα είχαμε διαφορετική άποψη; Με άλλα λόγια, υπό τις σωστές προϋποθέσεις δε θα μπορούσε η πορνεία να μην είναι κάτι απαραίτητα κακό; Ή υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι είναι εγγενώς προβληματική για λόγους πάνω και πέρα απ' τη σωματική ασφάλεια των εκδιδόμενων, για λόγους πάνω και πέρα απ' τη νομιμότητα και την εκμετάλλευση;
πηγή : www.bourdela.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου