Όταν ακούνε τη λέξη «πόρνη», η εικόνα που έρχεται στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων είναι ένα λευκό κορίτσι, όπως η Julia Roberts στο Pretty Woman ή το υψηλόμισθο call girl στο σκάνδαλο Eliot Spitzer (πρώην κυβερνήτη της Νέας Υόρκης). Μπορεί να έχει κάνει μερικές λάθος κινήσεις στη ζωή της, αλλά είναι συμπαθητική με μια καρδιά από χρυσάφι και θα τα καταφέρει μια χαρά αν της δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία. Δεν συγχωρείται κατ 'ανάγκην η αποδοχή των επιπλέον χρημάτων για τα "χατίρια" που κάνει στους άνδρες αλλά μπορούμε εν μέρει να την καταλάβουμε.
Η ιστορία είναι πολύ διαφορετική για τις πόρνες που εργάζονται στους δρόμους και μπαίνουν στα αυτοκίνητα των πελατών. Οι ζωές τους μοιάζουν λιγότερο με το Pretty Woman από ό, τι με το Monster, την ιστορία της Aileen Wuornos, για την οποία η πορνεία ήταν επιλογή ζωής ή θανάτου και η οποία καταδικάστηκε σε θάνατο το 2002 σε μια φυλακή της Φλόριντα.
Οι πόρνες δολοφονούνται πιο εύκολα και πιο συχνά από όλες τις γυναίκες. Δεν απολαμβάνουν την αίγλη των call girls και το θυματοποίηση των γυναικών που πέφτουν θύματα σωματεμπορίας, αφού αυτές ‘’εκδίδονται’’ από μόνες τους. Έχουν εγκαταλειφθεί συνήθως από την οικογένειά τους, τους φίλους, το σύντροφό τους και έχουν καταλήξει στο δρόμο. Ακόμα και ο νόμος και οι κοινωνικές υπηρεσίες τις ‘’αγνοούσαν’’ μέχρι πρόσφατα.
Η συγγραφέας πέρασε χρόνια στην πορνεία μέχρι που ακολούθησε ένα πρόγραμμα ανάκτησης, που περιελάμβανε 12 βήματα.
Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από ένα ημερολόγιο, όπου κατέγραφε την καθημερινότητά της:
«Δεν ήμουν καν εν ώρα εργασίας, πήγαινα σε ένα κατάστημα. Ένα αυτοκίνητο σταματά και ο οδηγός μου προσφέρει τρεις φορές τα χρήματα που παίρνω από το παράθυρο, ούτε καν περιμένει να μπω μέσα. Φοβάμαι ότι μπορεί να είναι τρελός ή επικίνδυνος, παρόλα αυτά πηγαίνω σε ένα μοτέλ μαζί του.
Τελικά δεν είναι ούτε τρελός ούτε επικίνδυνος, αλλά φαίνεται πραγματικά άρρωστος και έχει σκυθρωπό ύφος. Εκτός από το σεξ θέλει και να με αγκαλιάσει, κάτι που ενώ τεχνικά συμπεριλαμβάνεται στην αμοιβή μου, μου ‘’γυρίζει’’ τα άντερα.
Θέλω να γίνω καπνός και εννοείται ότι το τελευταίο πράγμα που μπορώ να αντέξω είναι να κάνω ‘’αγκαλιές’’ με έναν κακομοίρη άγνωστο άνδρα, τη στιγμή που δεν μπορώ ούτε να κάνω ένα τσιγάρο. Μιλάμε για μαρτύριο!
Αυτός ο τύπος μου θυμίζει τον Al, έναν εργάτη οικοδομής που βλέπω συχνά. Είναι 20άρης και πάντα προσπαθεί να είναι το τελευταίο μου ραντεβού για τη νύχτα, ώστε να μπορεί να κοιμηθεί μαζί μου. Δεν καταλαβαίνει ότι ο λόγος που δίνεις τα παπούτσια στο χέρι στον πελάτη δεν είναι επειδή έχεις επόμενο πελάτη αλλά επειδή δεν μπορείς ούτε να τον βλέπεις όταν τελειώσετε με την πράξη.
Του αναγνωρίζω βέβαια ότι είναι ο καλύτερος από όλους τους άνδρες που είχα ποτέ. Αν είχα γνωρίσει κάποιον σαν κι αυτόν νωρίτερα, θα μπορούσα να μην είμαι καν αυτή τη στιγμή εδώ. Όμως πού ήταν τόσα χρόνια, που η καρδιά μου δεν είχε γίνει πέτρα;
Αλλά κατανοώ επίσης ότι δεν είναι ό, τι καλύτερο για έναν άντρα να ‘’μπλέκει’’ με μια πόρνη.
Είναι σαν τον κ Χ. Πηγαίνω από τυπογραφείο του αρκετές φορές την εβδομάδα και το κάνουμε στο πάτωμα στο σκοτεινό θάλαμο. Και με προειδοποιεί πάντα να χρησιμοποιήσω το μπάνιο των πελατών και όχι των εργαζομένων, γιατί μία από τις υπαλλήλους του είναι ‘’χαλαρών ηθών’’ και μπορεί να κολλήσω τίποτα. Καλά εγώ πού νομίζει ότι τρέχω όλη μέρα, στη βιβλιοθήκη;
Πάντως θυμάμαι έναν τύπο που κατέληξα να περάσω όλη τη νύχτα μαζί του. Το όνομά του ήταν Kurt, ήταν Γερμανός, καλλιτέχνης και πατημένα 70. Σεξουαλικά ήταν μια χαρά. Και πάλι, ασχέτως πόσα λεφτά μου έδωσε, δεν θα μπορούσα να είμαι όλη την ώρα κάτω από τα ίδια σεντόνια μαζί του. Άσε που με ξυπνούσε κάθε λίγο και λιγάκι αν και για να πω την αλήθεια δεν μου κολλούσε ύπνος έτσι κι αλλιώς. Επίσης δεν μπορούσαμε να πούμε κουβέντα, γιατί δεν μιλούσε Αγγλικά. Το πρωί ένιωθα τόσο βρώμικη μετά από όλο αυτό, το έριξα στα ντους και στις γαργάρες. Όχι, θα προτιμούσα να μπαίνω και να βγαίνω από ξένα αυτοκίνητα όλη μέρα.
Τώρα θυμήθηκα μια άλλη περίπτωση. Ήμουν στην Καλιφόρνια και ο τύπος με πήρε και μου είπε αν θα ήθελα να περάσω τη νύχτα μαζί του και θα μου έδινε ένα αυτοκίνητο. Δεν το πολυπίστεψα. Αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη, μετά από μια μακρά νύχτα εκπληκτικών επιδόσεων στοματικού σεξ με αποδέκτη εμένα – κάτι για το οποίο εκατομμύρια γυναίκες θα επέτρεπαν να γίνει χωρίς αντάλλαγμα- ήρθε το αυτοκίνητο. Ήταν ένα Honda Civic. Το αυτοκίνητο διήρκεσε δύο εβδομάδες μέχρι που ολόκληρο το σύστημα εξάτμισης κατέρρευσε στο δρόμο. Αλλά τουλάχιστον με πήγε σπίτι.
Επειδή έχω κάνει αυτά που έχω κάνει αποφάσισα να είμαι αυστηρή με τους άνδρες και με τον εαυτό μου αν θέλω να βγάλω χρήματα. Σχεδόν κάθε άνδρας νομίζει ότι αποτελεί εξαίρεση και το εγώ του δεν θέλει να τον αφήσει να πληρώσει. Αντί των χρημάτων προσπαθούν να δώσουν CD και ακριβές τσάντες και φορέματα, επειδή αυτό τους κάνει να αισθάνονται λιγότερο κορόιδα.
Μετά έχουμε εκείνους τους τύπους που φαντασιώνονται μια γυναίκα ‘’φτιαγμένη’’, που δε θα κάνει αγγαρεία. Με ρωτούν επίμονα τι μου αρέσει, λες και έχω καμιά όρεξη να ικανοποιήσω τις φαντασιώσεις μου με έναν ξένο που αυτοαποκαλείται Μr. σημείο G. Δεν είναι μόνο πως ό, τι κάνω το κάνω για τα χρήματα, θέλω να πω. Πρέπει να είμαστε προσεκτικές στις απαιτήσεις για ερωτική συμμετοχή μας. Ένας ανόητος μπορεί να γυρίσει και να μας κατηγορήσει ότι δεν πρέπει να πληρωθείτε για κάτι που κάνετε (και απολαμβάνετε) έτσι κι αλλιώς.
πηγή : www.men24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου